Profilaktycznie stosowany ruch może mieć znaczenie w zapobieganiu niewydolności krążenia, chorobie wieńcowej, nadciśnieniu, żylakom, chorobie Buergera i wielu innych.
Aby wyrobić sobie dokładniejszy pogląd na temat zmian zachodzących podczas treningu, celowe jest zapoznanie się z podstawowymi parametrami fizjologicznymi i zmianami, jakie zachodzą przy obciążeniu organizmu różnymi wysiłkami.
Krew w tętnicach znajduje się stale pod pewnym ciśnieniem. Najwyraźniej widać to w przypadku zranienia, kiedy krew wręcz tryska z uszkodzonej tętnicy. Ciśnienie to można mierzyć, wnioskując z jego wysokości o stanie zdrowia i sprawności. Ciśnienie skurczowe oznacza ciśnienie w momencie skurczu serca, a ciśnienie rozkurczowe w momencie jego rozkurczu. Ciśnienie oznacza się symbolem w mm Hg (w mm słupa rtęci).
Przy maksymalnym wysiłku organizm - w porównaniu do zapotrzebowania przy pracy bardzo lekkiej - zużywa 10-krotnie więcej energii, częstość oddechu wzrasta dwukrotnie, zużycie tlenu pięciokrotnie, a tętno 2,5-krotnie.
Badania porównawcze nad zdrowotnym znaczeniem niektórych form aktywności ruchowej doprowadziły do wniosku, że szczególnie korzystny wpływ na rozwój różnorodnych funkcji organizmu oraz zdrowia mają ćwiczenia o charakterze wytrzymałościowym. Systematycznie stosowane, wybitnie podnoszą wydolność ustroju. Badania fizjologów i lekarzy wykazały również, że najskuteczniejszą formą ruchu, wykazującą szczególne walory zdrowotne i wyposażającą organizm w zdolności adaptacyjne, jest bieg na świeżym powietrzu.
Ze względu na walory zdrowotne, naturalność i prostotę ruchu oraz możliwość stosowania w każdych warunkach, bieg powinien stać się podstawową formą ćwiczeń dla wszystkich ludzi.
W. Romanowski i A. Eberhard stwierdzają:
"O ile wysiłek szybkościowy i siłowy przewiduje stan wytrenowania mięśni szkieletowych i układów ruchowych nerwowo mięśniowych, o tyle wysiłek wytrzymałościowy wpływa głównie na usprawnienie funkcjonalne narządów wewnętrznych. Odnosi się to specjalnie do układu krążenia, oddychania, termoregulacji i całego metabolizmu tkankowego. Usprawnienie czynności tych układów jest dla funkcji organizmu znacznie ważniejsze niż rozwój mięśni".
Ma to szczególne znaczenie dla ludzi starszych, dla których niewskazane są ćwiczenia siłowe i szybkościowe.
Aczkolwiek bieganie, jak już powiedzieliśmy, jest najbardziej wszechstronną formą ruchu, to na samym tylko biegu nie należy poprzestawać. Wskazane jest stosowanie różnych ćwiczeń uzupełniających i ogólnorozwojowych skierowanych przede wszystkim na te partie mięśni i stawy, które nie pracują podczas treningu biegowego albo ich praca ma charakter ograniczony i jednostronny. Zalecić na przykład można ćwiczenia rąk z ciężarkami, wzmacniające umięśnienie obręczy barkowej. Ciężarki powinny być niewielkie, tak by podczas ćwiczeń (wyciskanie) nie hamowały płynnego oddechu. W średnim i starszym wieku należy unikać wszelkich ćwiczeń powodujących zatrzymanie oddechu i duży wzrost ciśnienia w klatce piersiowej. Wskazane są też ćwiczenia wzmacniające mięśnie brzucha (np. leżąc na plecach ćwiczyć nożyce) i mięśni stabilizujących kręgosłup.
Nie należy natomiast przesadzać z ćwiczeniami gibkościowymi. Zalecane są natomiast wszelkie inne formy ruchu: pływanie, jazda na rowerze, jazda na łyżwach i na nartach, gry: w piłkę, ringo, tenisa itp.
Wielką wagę przywiązuje się też do biegania boso. Sądzimy, a potwierdza to praktyka wielu osób, że odbywanie części treningu boso (piaszczysta plaża, łąka) ma wielki wpływ na wzmocnienie mięśni i więzadeł oraz wysklepienie stóp. Są też dowody na to, że istnieje ogólniejszy wpływ bezpośredniego kontaktu stopy z naturalnym podłożem na cały organizm.
Także małe dzieci, kiedy zaczynają chodzić, warto zachęcić do chodzenia boso; po dywanie, po piasku lub po trawie. Chodzenie boso ma pozytywny wpływ na prawidłowe wysklepianie się stopy, zapobiega płaskostopiu - jednej z najczęstszych wad postawy. Dobrze też wpływa na hartowanie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz