Osoby pozornie zdrowe
U osób pozornie zdrowych trening fizyczny ma wpływ na maksymalne zużycie tlenu, czynność hemodynamiczną serca i dużych naczyń, czynność autonomicznego układu nerwowego, czynność naczyń obwodowych i mięśni oraz na submaksymalną wydolność wysiłkową. Przystosowania te stanowią skutek treningu fizycznego, który umożliwia ćwiczącemu osiągać większe maksymalne obciążenie przy mniejszej częstotliwości rytmu serca na każdym submaksymalnym poziomie wysiłku.
Maksymalne zużycie tlenu
V O2 jest iloczynem pojemności minutowej serca i różnicy wysycenia tlenem krwi żylnej i tętniczej w dużym krążeniu. Zwiększone V 02max po treningu wiąże się ze wzrostem zdolności układu sercowo-naczyniowego do dostarczania tlenu (zwiększona pojemność minutowa) oraz mięśni do zużywania tlenu (większa tętniczo-żylna różnica V 02. Większą pojemność minutową po treningu osiąga się wyłącznie poprzez zwiększenie objętości wyrzutowej, ponieważ maksymalna częstotliwość rytmu po treningu zwykle się nie zwiększa u zdrowych osób.
Zmiany hemodynamiczne w sercu i dużych naczyniach
Chociaż po treningu możliwy jest wzrost maksymalnej pojemności minutowej serca, to jednak wartości submaksymalne pozostają zazwyczaj niezmienione. Submaksymalna częstotliwość rytmu serca zmniejsza się po treningu przy równoczesnym wzroście objętości wyrzutowej.
Zmiany w autonomicznym układzie nerwowym
Stężenia katecholamin we krwi i w moczu są mniejsze w spoczynku i w czasie submaksymalnego wysiłku po treningu, prawdopodobnie z powodu mniejszej aktywności współczulnego układu nerwowego. Napięcie układu przywspółczulnego może być zwiększone i wraz ze zmianami przystosowawczymi układu współczulnego może tłumaczyć wolniejszą czynność serca i niższe ciśnienie tętnicze obserwowane po treningu. (...)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz