Wytrzymałość Cechy

Wytrzymałość submaksymalna
Trening wytrzymałościowy zwiększa zdolność osobniczą do wykonywania wysiłku zarówno submaksymalnego, jak i maksymalnego, co objawia się zdolnością dłuższego wykonywania ćwiczeń przy podobnym obciążeniu lub zwiększania pracy przy określonej częstotliwości rytmu serca. Poprawa wytrzymałości jest spowodowana kilkoma czynnikami, w tym większą dostępnością tlenu dla ćwiczących mięśni (wzrost stężenia mioglobiny i gęstości naczyń włosowatych), większym udziałem procesów tlenowych (większe stężenie enzymów oksydacyjnych) oraz wzrostem ilości glikogenu w mięśniach. Ponadto rezultatem tych zmian przystosowawczych jest mniejsze stężenie mleczanów we krwi oraz podwyższenie progu dla przemian beztlenowych. Przystosowanie do submaksymalnego wysiłku jest również związane z mniejszym iloczynem częstotliwości rytmu serca i ciśnienia tętniczego dla określonego wysiłku fizycznego, co wskazuje na mniejsze zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen dla danego poziomu pracy.
Osoby z chorobą układu sercowo-naczyniowego
Chociaż trening zwiększa wydolność wysiłkową u osób z chorobą serca, to obserwowane zmiany fizjologiczne wydają się nieco różnić od stwierdzanych u osób pozornie zdrowych. Zmiany te przedstawiono poniżej.
Maksymalne zużycie tlenu
U chorych na chorobę wieńcową stwierdza się wzrost V02max w miarę treningu. Chociaż bezwzględna wielkość tej zmiany u osób z chorobą serca jest mniejsza niż u osób pozornie zdrowych, to proporcjonalny wzrost jest podobny i może korzystnie wpływać na codzienną aktywność. Maksymalna częstotliwość rytmu serca u osób z chorobą serca może być po treningu taka sama lub nieznacznie większa. Najmniejsze bezwzględne wzrosty V02max w trakcie treningu obserwuje się u osób z niewydolnością serca, ale nawet u nich ta poprawa ma dużą wartość dla procesu rehabilitacji, przywracając zdolność do wykonywania codziennych czynności.
Pojemność minutowa
Wzrost maksymalnej pojemności minutowej jest spowodowany zwiększeniem zarówno objętości wyrzutowej, jak i maksymalnej częstotliwości rytmu serca, co różni osoby z chorobami układu sercowo-naczyniowego od osób zdrowych, u których maksymalna częstotliwość rytmu zazwyczaj się nie zmienia.
Zmniejszone zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen
Trening fizyczny ma szczególne znaczenie u chorych na chorobę wieńcową, ponieważ zachodzące zmiany sprzyjają zmniejszaniu zapotrzebowania mięśnia sercowego na tlen przy każdym poziomie obciążenia. Zmiany te obejmują wolniejszą czynność serca, niższe ciśnienie skurczowe i mniejsze stężenia katecholamin we krwi. Korzyścią z takiego przystosowania może być możliwość wykonania większej pracy, zanim pojawi się dławica i(lub) niedokrwienne obniżenie odcinka ST.